പാക്കനാരുടെ കഥ:

പറയി പെറ്റ പന്തിരുകുലത്തിലെ അംഗമായിരുന്നു പാക്കനാര്; ഭാര്യയുമൊന്നിച്ചു ഒരു കുടിലില് ആണ് വാസം; കാട്ടില് പോയി ഈറ്റ കമ്പ് വെട്ടിക്കൊ ണ്ടുവന്നു, കീറിയെടുത്തു, അതുപയോഗിച്ച്, പാക്കനാരും, ഭാര്യയും ചേര്ന്ന് കുട്ട, വട്ടി, മുറം ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കും. അത് കൊണ്ടുപോയി വീടുകളില് കൊടുത്തു കിട്ടുന്ന പണം കൊണ്ട് അരി വാങ്ങി കൊണ്ടുവരും; ഭാര്യ അത് പാകം ചെയ്തു വിളമ്പും. രണ്ടുപേരും ഒന്നിച്ചിരുന്നു വയർ നിറയെ കഴിക്കും. സുഭിക്ഷതയും, സന്തോഷവും നിറഞ്ഞ ജീവിതം.


പാക്കനാര് ഒന്നിനും വിലപേശുകയില്ല; വാങ്ങുന്നവര് പറയുന്നതാണ് വില. അതുകൊണ്ട് വീട്ടമ്മമാര് വളരെ തുച്ഛമായ വിലയ്ക്കാണ് എല്ലാം വാങ്ങുന്നത്; മാത്രമല്ല, പലരും കൂടി നിന്ന്, വാങ്ങിയ സാധനത്തിന് പണം തന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുക്കാതെയിരുന്നും, പാക്കനാര് കാണാതെ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ അടിച്ചുമാറ്റിയും അദ്ദേഹത്തെ കബളിപ്പിക്കും; എന്നാല് പാക്കനാര്, ഇതൊക്കെ മനസ്സിലായിട്ടും, ഒന്നും പറയുകയില്ല; പാക്കനാരെ കബളിപ്പിച്ചുവെന്ന സന്തോഷത്തില് അവരും, അവരുടെ കര്മ്മഫലം അവര് തന്നെ അനുഭവിക്കും എന്ന അറിവില് പാക്കനാരും തുടര്ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.


ഒരു ദിവസം ഒന്നും വില്ക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കില് അന്ന് മുഴുപട്ടിണി തന്നെ. കുടിലില് തീ പുകയുകയില്ല; പാക്കനാര് ആരോടും ഒന്നും കടം വാങ്ങുകയുമില്ല.


ഒരു ദിവസം കൈലാസത്തില്, ശ്രീപാർവ്വതി, ശിവഭഗവാനോട് പറഞ്ഞു: “ അങ്ങയുടെ ഭക്തനായ പാക്കനാരുടെ അവസ്ഥ കണ്ടില്ലേ? അദ്ദേഹത്തിന് കുറച്ചു ധനം കൊടുത്താലും.” ഭഗവാന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു :

 ”പാക്കനാര് സാധാരണ മനുഷ്യന് അല്ല; ദിവ്യനായ അദ്ദേഹം ധനം സ്വീകരിക്കുകയില്ല” എന്ന് പറഞ്ഞു.

പാർവ്വതി ദേവിക്ക് അത് വിശ്വാസമാ യില്ല; ധനമോഹം ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യരോ? ഒടുവില്, പാർവ്വതിയുടെ നിര്ബന്ധം കാരണം, ഭഗവാന് അത് ദേവിയെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്താന് തീരുമാനിച്ചു. ഒരു ദിവസം കാട്ടിലെ ഈറ്റക്കുഴലുകളില് അമൂല്യ രത്നങ്ങള് നിറച്ചു വെച്ചു.പാക്കനാര് പതിവു പോലെ കാട്ടില് കടന്നു, ഈറ്റ വെട്ടിത്തുടങ്ങി; അപ്പോള് അതില് നിന്നും രത്നങ്ങള് കൂമ്പാരമായി വീണു; പാക്കനാര് കോടാലി അവിടെയിട്ട്,

 “ആളെ കൊല്ലി, ആളെ കൊല്ലി” എന്ന് ഉച്ചത്തില് വിളിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാട്ടിനു വെളിയിലേക്കോടി.

പുറത്തു വഴിയില് കണ്ടവരോട് കാട്ടില് ആളെ കൊല്ലി ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു; അവര് ധരിച്ചത് പാക്കനാര് ഏതോ വന്യമൃഗത്തെ കണ്ട് ഭയന്നുവെന്നാണ്. രണ്ടുപേര്, ആയുധങ്ങളുമായി കാട്ടിനുള്ളില് പോയി പാക്കനാര് പറഞ്ഞ ഇടത്ത് എത്തി; രത്ന കൂമ്പാരം കണ്ട് അതെടുത്തു ഒരു ഭാണ്ഡത്തില് കെട്ടി. എങ്ങനെ മറ്റെയാളെ ഒഴിവാക്കി, മുഴുവനും സ്വന്തമാക്കാം എന്ന് രണ്ടുപേരും ചിന്തിച്ചു; ഒരാള് ഉപായം കണ്ടെത്തി; വിശക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു. അപ്പോള് അപരന്, ഗ്രാമത്തില് പോയി ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവന്നു; അയാള് അതില് വിഷം ചേര്ത്തിരുന്നു. കൂട്ടുകാരന് മടങ്ങി വന്നപ്പോള്, വിശപ്പു അഭിനയിച്ച ആള് മറഞ്ഞു നിന്ന് കോടാലി കൊണ്ട് തലയ്ക്കു അടിച്ചു, അയാളെ കൊലപ്പെടുത്തി; പിന്നീട്, വിഷം കലര്ത്തിയ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു അയാളും അവിടെ തന്നെ മരിച്ചു വീണു.

ഇതിനകം, പാക്കനാര് കുടിലില് എത്തി ഭാര്യയോടു വിവരങ്ങള് പറഞ്ഞു; സാധ്വി യാ യ ആ സ്ത്രീ പാക്കനാര് ചെയ്തത് ശരിവച്ചു. ആകെയുള്ള പണിയായുധമായ കോടാലിയും നഷട്മായി; ഇനി എങ്ങനെ ഈറ്റ വെട്ടും? പാക്കനാര് ഇപ്പോള്, ഇന്നലെത്തേതിലും ദരിദ്രനായി. ഇന്ന് അരി വാങ്ങാന് പണമില്ല; നാളെയും? മുഴു പട്ടിണി തന്നെ.

കൈലാസത്തില്,  പരമശിവന് പാർവ്വതിദേവിയെ അർത്ഥവത്തായി ഒന്ന് നോക്കി;  അപ്പോൾ ദേവി, പാക്കനാരും, ഭാര്യയും കുടിലിന്റെ തിണ്ണയില് എന്നത്തേയും പോലെ സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു;  വിശപ്പുപോലും ആ സന്തോഷത്തിന് ഒട്ടും മങ്ങലേല്പ്പിച്ചിട്ടില്ല. ആ കാഴ്ച,  ജഗത് മാതാവായ ദേവിയുടെ കൺ കോണിൽ കണ്ണീർ നിറച്ചു.


ഓം നമ:ശിവായ