കിരാതമൂർത്തി.

ശിവന്റെ ഒരു കാട്ടാളഭാവത്തിലുള്ള രൂപമാണ്



വനവാസകാലത്ത് വ്യാസന്റെയും ശ്രീകൃഷ്ണന്റെയും നിര്ദേമശപ്രകാരം പാശുപതാസ്ത്രം ലഭിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി പാണ്ഡവനായ അർജ്ജുനൻ പരമശിവനെ ധ്യാനിച്ച് കഠിന തപസ്സ് അനുഷ്ഠിച്ചു. തപസ്സിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ സ്വതവേ ക്ഷിപ്രപ്രസാദിയായ ഭഗവാൻ പാർഥനു അഭീഷ്ടവരം നൽകുവാൻ അമാന്തിക്കുന്നതു കണ്ടു പാർവതി പരിഭവിച്ചു.

അപ്പോൾ ഭഗവാൻ ഒരു കാട്ടാളവേഷം ധരിച്ചു തപസ്ഥലത്തേക്കു പുറപ്പെട്ടതുകണ്ടു പരിഭ്രമിച്ച പാർവതി ശങ്കിച്ച് ഇതെന്താണെന്നു ചോദിച്ചു. അഹങ്കാരിയായ അർജ്ജുനന് ഗർവ്വശമനം വരുത്തിയിട്ടല്ലാതെയുള്ള വരദാനം ഫലം ചെയ്യില്ലെന്ന് ശിവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. അപകടമെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചേക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് പാർവതിയും കാട്ടാളത്തിയുടെ വേഷത്തിൽ കൂടെക്കൂടി. ഇങ്ങനെ കാട്ടാളവേഷധാരിയായ ശിവനേയാണത്രെ കിരാതമൂർ ത്തിയായി ആരാധിക്കുന്നത്. വനവാസത്തിനിടെ ഇവർക്ക് ഒരു പുത്രനുണ്ടായതായും കഥയുണ്ട്. (ദേവിയുടെ വേടരൂപം കണ്ട് കാമ മോഹിതനായി തീര്ന്നര ദേവന് പാര്വ്വിതിയിൽ ഉണ്ടായ പുത്രനത്രെ ശ്രീ വേട്ടക്കൊരുമകൻ ദൈവത്താർ).

കേരളത്തിലെ പല നമ്പൂതിരി ഗൃഹങ്ങളിലും ശിവന്റെ കാട്ടാളരൂപത്തെ കിരാതമൂർത്തിയെന്ന പരദേവതയായി ആരാധിക്കുന്നുണ്ട്. വേട്ടേക്കരൻ എന്ന രൂപത്തിലും കിരാതസൂനു (വേട്ടയ്ക്കൊരുമകൻ) *എന്ന *രൂപത്തിലും സങ്കൽപിച്ച് പൂജിക്കാറുണ്ട്


വേട്ടേക്കരൻ പാട്ട് എന്നത് ഒരു അനുഷ്ഠാനമാണ്. കുറുപ്പന്മാർ കളമെഴുതി ( കറുപ്പ്, വെളുപ്പ്, പച്ച, മഞ്ഞ, ചുകപ്പ് എന്നീ വർ ണ്ണങ്ങളിലുള്ള പൊടികൾ ഉപയോഗിച്ച് ) പാട്ടുകൊണ്ട് ദേവനെ പുകഴ്ത്തുകയും,  വാദ്യമേളങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ കോമരം (വെളിച്ചപ്പാട്)  ഉറഞ്ഞുതുള്ളി കളം മായ്ക്കുകയും നാളികേരങ്ങൾ എറിഞ്ഞുടയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ചടങ്ങുകൾ ദേവപ്രീതിക്കയി നടത്തപ്പെടുന്നു.


ശംഭോ മഹാദേവ !! ഓം നമഃശിവായ