അമൃതവാണി
മനസ്സിന് രണ്ടു ഭാഗങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. ഒന്ന് ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കുന്നു. സാക്ഷാത്കാരം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. മറ്റേത് ബാഹ്യലോകത്തിലേക്ക് നോക്കുന്നു. ഇവ തമ്മില്‍ പിടിവലി എന്തായാലും നടക്കും. മനസ്സിലെ ചിന്തകളുമായി ബന്ധിക്കാതെ, അവയ്ക്ക് പ്രാധാന്യം നല്‍കാതെ മുന്നോട്ടുപോയാല്‍ പ്രശ്‌നമില്ല. പലപ്പോഴും മനസ്സിനെ വഴിയില്‍ വച്ചിരിക്കുന്ന കണ്ണാടിയോട് ഉപമിക്കാം. വഴിയില്‍ക്കൂടി നായപോയാലും പൂച്ചപോയാലും ആട് പോയാലും കണ്ണാടിയില്‍ അതെല്ലാം കാണാം.അതുപോലെ കാണുന്നതിലും കേള്‍ക്കുന്നതിലും നമ്മുടെ മനസ്സ് ഭ്രമിച്ചുപോകാം. എന്നാല്‍ കണ്ണാടിയുടെ ഒരു ഗുണം മനസ്സിനില്ല.
കണ്ണാടിയില്‍ എല്ലാം തെളിഞ്ഞുകണ്ടാലും ഒന്നും അതിനെ ബാധിക്കില്ല. എല്ലാം അപ്പപ്പോള്‍ മാഞ്ഞുപോകും. അതിന് ഒന്നിനോടും ബന്ധമില്ല. നമ്മുടെ മനസ്സിന് കണ്ണാടിയുടെ ഗുണം ഉണ്ടാവണം. കാണുന്നതും കേള്‍ക്കുന്നതും എല്ലാം വഴിവക്കിലെ ദൃശ്യംപോലെ നമ്മള്‍ ഉപേക്ഷിക്കണം. ഒന്നിനോടും ആവശ്യത്തിലേറെ കെട്ടുപാടുകള്‍ പാടില്ല? ഈ വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്ന ചിന്തകളെല്ലാം മനസ്സിന്റെ സ്വഭാവമാണ്. ആത്മാവിന് ബാധകമല്ലെന്ന് നമ്മള്‍ അറിയണം. ദൃഢമായി ഉള്‍ക്കൊള്ളണം. ഒരു സാക്ഷിയെപ്പോലെ കഴിയണം.
നദിയിലൂടെ വെള്ളം മാത്രമല്ല, പലവസ്തുക്കളും ഒഴുകിവരും. മത്സ്യങ്ങള്‍ നീന്തിത്തുടിക്കും. ഇതെല്ലാം നദിയുടെ സ്വഭാവമാണ്. നദിയിലേക്ക് ചാടി നീന്താതിരുന്നാല്‍, നദീതീരത്തിരുന്ന് നമുക്ക് ഇവയെല്ലാം നോക്കിക്കാണാം, ആനന്ദിക്കാം. എന്നാല്‍ നദിയുടെ കുത്തൊഴുക്കിലേക്ക് നമ്മള്‍ എടുത്തുചാടിയാല്‍ നമ്മളും ഒഴുക്കില്‍പ്പെട്ട് അപകടത്തിലാകാം, മുങ്ങിമരിച്ചെന്നും വരാം. ഇതുപോലെ മനസ്സിന്റെ ഒഴുക്കില്‍പ്പെടാതെ കഴിയണം.
ദുര്‍ഘടമായ വഴിയാണിത്. ലോകസുഖങ്ങളില്‍ ഭ്രമിച്ചവരാണ് നമ്മള്‍ എല്ലാവരും. ഈശ്വരസാധന ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഏറെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവാം. നദിക്ക് കുറുകെയുള്ള നൂല്‍പാലത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതുപോലെയാണ് സാധകന്റെ ആദ്യകാലങ്ങള്‍. ഇത്രയും കാലം ഉപയോഗിക്കാതിരുന്നതിന്നാല്‍ പാലം മുഴുവന്‍ പായല്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. താഴെ മോഹങ്ങളുടെ, ദുഷ്ചിന്തകളുടെ നദി പാഞ്ഞൊഴുകുന്നു. പാലത്തില്‍ നല്ലതുപോലെ വഴുക്കലും ഉണ്ട്. ഓരോ ചുവടും ശ്രദ്ധയോടെ വെക്കണം. ആഗ്രഹങ്ങളും ക്രോധവും അസൂയയുമൊക്കെ മനസ്സില്‍ വരുമ്പോള്‍ വേറിട്ട് അവയെ തിരിച്ച് അറിയണം.
No comments:
Post a Comment