പ്രാചീനകാലം മുതല്‍ അര്‍വ്വാചീനകാലം വരെ കോടാനുകോടി ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌ ആശയും അഭിലാഷവും മാര്‍ഗദര്‍ശിയുമായിരുന്നു വേദങ്ങള്‍. വേദങ്ങള്‍ സനാതനധര്‍മ്മത്തിന്റെ അടിവേരാണ്‌. സനാതനധര്‍മ്മം മാനവധര്‍മ്മമായി പരിലസിക്കുന്നതിനുള്ള മാര്‍ഗദീപമാണ്‌ വേദങ്ങള്‍. ഇതുമനസ്സിലാക്കിയ പാശ്ചാത്യര്‍ ഭാരതസംസ്കാരത്തെ തകിടംമറിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ വേദവിവര്‍ത്തകരെ വാര്‍ത്തെടുത്തു. എന്നാല്‍ ഇവരുള്‍പ്പെടെ ഒട്ടേറെ ജ്ഞാനികളെ ആകര്‍ഷിക്കുന്നതായ ഒന്നാണ്‌ വേദങ്ങള്‍ എന്നത്‌ സത്യമാണ്‌. ഇന്നിപ്പോള്‍ എല്ലാവരും വേദവ്യാഖ്യാതാക്കളാണ്‌.
വേദം ഈശ്വരീയ ജ്ഞാനമാണ്‌. മനുഷ്യന്റെ ആദ്യ ഗ്രന്ഥം വേദമാണെന്ന പറയപ്പെടുന്നു. മനുഷ്യസൃഷ്ടിക്കുമുന്‍പ്‌ മനുഷ്യന്‌ വേണ്ടി ഈശ്വരീയ ജ്ഞാനം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന്‌ വൈദികധര്‍മ്മത്തോടൊപ്പം തന്നെ മറ്റുമതങ്ങളും സമ്മതിക്കുന്നു.
ഈശ്വരീയ ജ്ഞാനമായ ഇവയ്ക്ക്‌ താഴെപറയുന്ന 9 ഗുണങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കണം. മനുഷ്യസൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭത്തില്‍ ആ ഗ്രന്ഥത്തിലെ അറിവിന്റെ ആവിര്‍ഭാവം ഉണ്ടായിരിക്കണം. രണ്ടാമതായി അവയില്‍ മനുഷ്യചരിത്രം ഉണ്ടാകാന്‍ പാടില്ല. സൃഷ്ടിവിജ്ഞാനത്തിന്റെ സത്യമുള്‍ക്കൊള്ളുന്നതും സനാതന നിയമങ്ങള്‍ക്ക്‌ അനുകൂലവും പ്രപഞ്ചരഹസ്യങ്ങളെയും ഗുണങ്ങളെയും വ്യക്തമായി പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതുമായിരിക്കണം ആ റിവ്‌. നാലാമതായി ജ്ഞാനം വിവേകപൂര്‍ണവും വിരോധാഭാസത്തില്‍ നിന്ന്‌ മുക്തവുമായിരിക്കണം. ഈശ്വരന്‍, ജീവാത്മാവ്‌, പ്രകൃതി എന്നിവയുടെ മൂലഗുണങ്ങള്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കാന്‍ കഴിയണമെന്ന്‌ അഞ്ചാമത്തേത്‌. ആ അറിവ്‌ എല്ലാ ഭൗതികവും മാനുഷികവുമായ ജ്ഞാനവിജ്ഞാനങ്ങളുടെ ആദിസ്രോതസ്സായിരിക്കണം. ആ അറിവ്‌ സാര്‍വദ്ദേശീയവും ശാശ്വതവും സാര്‍വലൗകികവും നിഷ്പക്ഷവും ആയിരിക്കണം. ജാതി-മത ഗോത്രവര്‍ണവ്യത്യാസങ്ങള്‍ക്ക്‌ അതീതവുമായിരിക്കണം. കൂടാതെ, അന്ധവിശ്വാസങ്ങളില്‍ നിന്നും അനാചാരങ്ങളില്‍ നിന്നും തീര്‍ത്തും മുക്തവും ആയിരിക്കണം. ഈ 9 ഗുണങ്ങളും സ്വയമേവ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ജ്ഞാനവാരിധിയാണ്‌ വേദങ്ങള്‍. ഇത്‌ നിസ്തര്‍ക്കമാണ്‌.
ആധുനികശാസ്ത്രത്തിന്റെ സ്രോതസ്സ്‌ വേദങ്ങളാണ്‌. പാശ്ചാത്യപൗരസ്ത്യഗണിതത്തിന്റെ മൂലമായി വേദങ്ങളെ ഗണിക്കുന്നു. പ്രസക്തവും പ്രശസ്തവുമായ ലോകത്തിലുള്ള എല്ലാപേര്‍ക്കും സൗഖ്യം ഭവിക്കട്ടെ എന്ന സര്‍വലോകസൗഖ്യം വൈദിക സാഹിത്യത്തില്‍ നിന്നും കടമെടുത്തതാണ്‌. ഇവിടെ അഹിംസാ തത്വം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. സുഖം, ശാന്തി, സഹകരണം, അവയിലധിഷ്ഠിതമായ ഒരു കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളെന്ന വസുധൈവ കുടുംബകം എന്ന ആശയം വേദങ്ങളില്‍ നിന്നും ഉടലെടുത്തതാണ്‌.
ഈ സന്ദേശങ്ങളുടെ സരണിയാണ്‌ വേദങ്ങള്‍. പിന്നീട്‌ പ്രാചീന ഭാരതത്തില്‍ ഉടലെടുത്ത ബ്രാഹ്മണങ്ങള്‍, ഉപനിഷത്തുകള്‍, സ്മൃതികള്‍, പുരാണങ്ങള്‍, മഹാഭാരതം, രാമായണം തുടങ്ങിയ ഇതിഹാസങ്ങള്‍ ഇവയെല്ലാം വേദങ്ങളെ ഈശ്വരവാണിയെന്ന്‌ വാഴ്ത്തുന്നു. മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ നന്മയ്ക്കായി ലഭിച്ച ജ്ഞാനമാണ്‌ വേദങ്ങള്‍. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇവയെ അപൗരുഷേയം എന്ന്‌ വിളിക്കുന്നു. വൈദിക ധര്‍മ്മത്തെ അനുകൂലിക്കുന്നവരെല്ലാം പാശ്ചാത്യപണ്ഡിതരെങ്കിലും അവരില്‍ പലരും വേദം അപൗരുഷേയമാണെന്ന്‌ അംഗീകരിക്കുന്നു.
– ആചാര്യ എം.ആര്‍.രാജേഷ്‌
No comments:
Post a Comment