ഭഗവാനെ നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാവും രക്ഷിതാവും ആയി കാണണം. ഒടുവില്‍ നമുക്കെല്ലാം അഭയസ്ഥാനമായിരിക്കുന്നതും അവിടുന്നാണെന്ന്‌ ചിന്തിക്കണം. വെറുതെ ബുദ്ധിയില്‍ വിചാരിച്ചാല്‍ പോരാ, ഹൃദയത്തില്‍ ആ അനുഭൂതി നുകരാന്‍ നോക്കണം. അവിടുത്തെ സാന്നിധ്യവും, ദയയും, കൃപയും കരുണയുമെല്ലാം ഹൃദയത്തിലനുഭവിക്കണം. ഉള്ളുതുറന്ന്‌ ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം : “അല്ലയോ പ്രഭോ, സ്രഷ്ടാവും പരിപാലകനും പരമധാമവുമായ ഭഗവാനേ, എന്നെ അവിടുത്തെ സാന്നിധ്യംകൊണ്ട്‌ നിറയ്ക്കണേ. ഞാന്‍ അവിടുത്തെ കുഞ്ഞാണെന്ന്‌ പറയുന്നു. എന്നാല്‍ എനിക്കത്‌ അറിയാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. അല്ലയോ പ്രാണേശ്വരാ, അവിടുത്തെ പൂജിക്കേണ്ടതെങ്ങനെയെന്ന്‌ എനിക്കറിയില്ല. അവിടുത്തെ രൂപം ധ്യാനിക്കാന്‍ കഴിവില്ല. ഞാന്‍ ശാസ്ത്രങ്ങളൊന്നും പഠിച്ചിട്ടില്ല. എനിക്കങ്ങയുടെ മഹിമ വര്‍ണിക്കാന്‍ അറിയില്ല. അല്ലയോ കരുണാമയാ, എന്റെ ആത്മസ്വരൂപത്തിലേക്ക്‌ നയിക്കണേ. അത് അവിടുന്നുതന്നെയല്ലാതെ മറ്റ്‌ ആരാണ്‌?”– മാതാ അമൃതാനന്ദമയീദേവി
No comments:
Post a Comment