ഉജ്ജയിനിയിലെ വിക്രമാദിത്യ സദസ്സിലെ നവരത്നങ്ങളില്‍ ഒരാളായിരുന്നു വരരുചി. ഒരിക്കല്‍ വരരുചിയോട് മഹാരാജാവ് രാമായണത്തിലെ ഉത്തമ ശ്ലോകം ഏതാണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ വരരുചിക്ക് പറയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അത് മനസ്സിലാക്കിവരാന്‍ 40 ദിവസത്തെ സമയം മഹാരാജാവ് വരരുചിക്ക് കൊടുത്തു. വരരുചി കൊട്ടാരം വിട്ട് നാടും നഗരവും അലഞ്ഞുനടന്ന് പലരോടും ചോദിച്ചു. തൃപ്തികരമായ ഒരു ഉത്തരം കിട്ടാതെ ക്ഷീണിതനും ദു:ഖിതനുമായ അദ്ദേഹം രാത്രി ഒരു വൃക്ഷച്ചുവട്ടില്‍ വിശ്രമിക്കാന്‍ കിടന്നു. ആ സമയത്ത് ആ മരത്തിന്‍റെ മുകളില്‍ രണ്ടു "കാലനേമി " പക്ഷികള്‍ സംസാരിക്കുന്നത് അദ്ദേഹം കേട്ടു. "ഈ തൊട്ടടുത്ത പറയ കുടിലില്‍ ഒരു പ്രസവം നടന്നു. പെണ്ണാണ്‌, അവളെ വിവാഹം കഴിക്കുന്ന പണ്ഡിതശ്രേഷ്ടനാണ് ഈ മരത്തിനു താഴെ കിടക്കുന്നത്. "മാം വിദ്ധി " അറിയാത്ത വിഡ്ഢി ആണ് എന്നും ആണ് ആ പക്ഷികള്‍ പറഞ്ഞത് എന്ന് പക്ഷിഭാഷ അറിയാവുന്ന വരരുചിക്ക് മനസ്സിലായി.ശ്ലോകത്തിന്‍റെ സൂചന അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ മുഴുവന്‍ വരിയും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മനസ്സില്‍ തെളിഞ്ഞു.
"രാമം ദശരഥം വിദ്ധി മാം വിദ്ധി ജനകാത്മജാ -
അയോദ്ധ്യാ അടവിം വിദ്ധി ഗച്ജ താത യഥാസുഖം."
ഈ വരികളാണ് രാമായണത്തിലെ ഉത്തമ ശ്ലോകമെന്ന് വരരുചിക്ക് ഓര്‍മ വന്നു. സന്തോഷവാനായ അദ്ദേഹം താന്‍ ഒരു പറയി പെണ്ണിനെ വിവാഹം ചെയ്യേണ്ടി വരുമെന്നറിഞ്ഞ് ദു:ഖിതനുമായി. എന്നാലും വരരുചി രാജസന്നിധിയില്‍ എത്തി രാജാവിന് ശ്ലോകം കേള്‍പ്പിച്ചു. രാജാവ് സന്തുഷ്ടനായി ഉപഹാരങ്ങള്‍ കൊടുത്ത് വരരുചിയെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു. വരരുചി ആ പറയക്കുടിലിലെ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ജനനം രാജ്യത്തിന് ദോഷമാണെന്ന് ധരിപ്പിച്ച് ആ കുഞ്ഞിനെ നശിപ്പിക്കാനായി രാജ ഭടന്മാരെ പറഞ്ഞയക്കാന്‍ രാജാവിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചു. രാജഭടന്മാര്‍ ആ കുട്ടിയെ തലയില്‍ ഒരു അടയാളവും ഉണ്ടാക്കി വഴത്തണ്ടുകൊണ്ട് ചെറിയ ചങ്ങാടം ഉണ്ടാക്കി അതില്‍ കിടത്തി നദിയില്‍ ഒഴുക്കിവിട്ടു. ആ കുട്ടി ഒഴുകി ഒഴുകി വരുന്നതുകണ്ട്നദിയില്‍ കുളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു അന്തര്‍ജ്ജനം സ്വന്തം മകളായി വളര്‍ത്തി. സകല വിദ്യയും പഠിപ്പിച്ചു വിദുഷി ആക്കി. പട്ടാമ്പിക്കടുത്തുള്ള"നരിപ്പെറ്റ"എന്ന ഇല്ലക്കാര്‍ ആണെത്രേ ആ കുട്ടിയെ വളര്‍ത്തിയത്.നദിയില്‍ നിന്നും കിട്ടിയ ആ കുട്ടിയെ വളര്‍ത്തിയതിനാല്‍ ആ ഇല്ലക്കാരെ "നദിപ്പെറ്റ" എന്നാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്. പിന്നീട് അത് "നരിപ്പെറ്റ" ആയതാണെത്രേ.
കാലം കുറെ കഴിഞ്ഞു വരരുചി വീണ്ടും ദേശാടനത്തിന് പോയി. അദ്ദേഹത്തെ അതിഥിയായി സ്വീകരിച്ചിരുത്തി ഭിക്ഷ നല്‍കുവാന്‍ പല ബ്രാഹ്മണരും മോഹിച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ വരരുചി ചില വ്യവസ്ഥകള്‍ വെച്ചിരുന്നു. തന്നെ ഭക്ഷണത്തിനു ക്ഷണിക്കുന്നവരോട് വരരുചി പറഞ്ഞ വ്യവസ്ഥകള്‍ ഇവയാണ്.
1. ആയിരം പേര്‍ക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുക്കണം
2. ആയിരം കറി വേണം
3. മൂന്നാളെ തിന്നണം.
4. നാലാള് ചുമക്കണം
അങ്ങിനെ പല ഗൃഹങ്ങളിലും വരരുചി ചെന്നു പക്ഷെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. ഒടുവില്‍ ഒരു ബ്രാഹ്മണ ഗൃഹത്തില്‍ എത്തി അവിടെയും ഈ കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ അകത്തു നിന്ന് ഒരു പെണ്‍കുട്ടി "എല്ലാം ശെരിപ്പെടുത്താം കുളിച്ചു വന്നോളു എന്ന് പറയു അച്ഛാ "എന്ന് പറയുന്നത് കേട്ടു.അദ്ദേഹം കുളിച്ചുവന്നു. പറഞ്ഞത് പോലെ കുട്ടി വൈശ്യത്തിനുള്ള ഏര്‍പ്പാടും. ആയിരം കറിയും ( ഇഞ്ചിക്കറി), മുറുക്കാന്‍ (വെറ്റില ,അടക്ക ,നൂറ് ) കിടക്കാന്‍ കട്ടിലും ഏര്‍പ്പാടാക്കി വെച്ചിരുന്നു. കുട്ടി ബുദ്ധിമതി ആണെന്നും അവളെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചു തരുവാന്‍ വരരുചി അപേക്ഷിച്ചു. വിവാഹം കഴിഞ്ഞു കുട്ടിയെ അടുത്തറിഞ്ഞപ്പോളാണ് അദ്ദേഹത്തിന് കാര്യം മനസ്സിലായത്. പണ്ട് ഒരു പറയി പെണ്‍കുട്ടിയെ കൊല്ലാന്‍വേണ്ടി നദിയില്‍ ഒഴുക്കിയിരുന്നു അവളാണ് തന്‍റെ ഭാര്യയെന്ന്. ഈശ്വരനിശ്ചയം ആര്‍ക്കും തടുക്കാന്‍ പറ്റുകയില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ വരരുചി പത്നിയേയും കൂട്ടി വീണ്ടും ദേശാടനം തുടങ്ങി. 'നിളാ' നദീതീരപ്രദേശം ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ തട്ടകം.ആദ്യം പത്നി പ്രസവിച്ചപ്പോള്‍ ഉണ്ണിക്കു വായുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചു ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ വായ ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഇരയും കിട്ടും അവിടെ ഇട്ടേച്ചുപോരൂ എന്ന് പറഞ്ഞ് അവളെയും കൂട്ടി നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി.അങ്ങനെ വരരുചിയുടെ ആദ്യ സന്താനമാണ് മേഴത്തൂര്‍ അഗ്നി ഹോത്രി. വേമഞ്ചേരി മനക്കാരാണ് അദ്ദേഹത്തെ വളര്‍ത്തിയത്. അദ്ദേഹം യാഗം നടത്തി. 100 മത്തെ യാഗം നടത്താന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ഇന്ദ്രന്‍ വന്ന് യാഗം നിര്‍ത്തണമെന്ന് അപേക്ഷിച്ചു. അഗ്നിഹോത്രി അപ്പോള്‍ ഇന്ദ്രനോട് പറഞ്ഞു "യാഗം നിര്‍ത്തണമെങ്കില്‍ ഇതേവരെ എന്‍റെ ഒപ്പം യാഗത്തിന് സഹായിച്ച എല്ലാ ഇല്ലക്കാര്‍ക്കും യാഗഫലം കൊടുക്കണം" എന്ന് പറ ഞ്ഞു.ഇന്ദ്രന്‍ സമ്മതിച്ചു. 99 തവണയും യാഗത്തില്‍ ബ്രഹ്മന്‍ എന്ന നിലയില്‍ ഇരുന്നത് ആഴ്വാഞ്ചേരി തമ്പ്രാക്കള്‍ ആയിരുന്നു. യാഗത്തില്‍ അഗ്നിഹോത്രിയെ സഹായിച്ച ഗൃഹക്കാരാണ് - കലങ്ങണ്ടത്തൂര്‍ , മേഴത്തൂര്‍ , മാത്തൂര്‍ , കുലക്കല്ലൂര്‍ , ചെമ്മങ്ങാട് , പാഴൂര്‍, മുരിങ്ങോത്ത്, വെള്ള എന്നീ ഗൃഹക്കാര്‍. ഇവരെ അഷ്ടഗൃഹത്തില്‍ ആഡ്ഢിയന്‍മാര്‍ എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഈ വെള്ള ഗൃഹ ക്കാരാണ് അക്കരകുറുശ്ശി കുടുംബക്കാര്
No comments:
Post a Comment