ഈ കൃതി എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യര്‍ എഴുതിയതാണ് എന്ന് കരുതുന്നു. സര്‍വ്വ വിഘ്നങ്ങളേയും നീക്കുന്ന ഗണപതി ഭാഗവാനെയാണ് ഇതില്‍ സ്തുതിക്കുന്നത്.
മുദാകരാത്തമോദകം സദാവിമുക്തിസാധകം
കലാധരാവതംസകം വിലാസിലോകരക്ഷകം.
അനായകൈകനായകം വിനാശിതേഭദൈത്യകം
നതാശുഭാശുനാശകം നമാമിതം വിനായകം. 1
നതേതരാതിഭീകരം നവോധിതാര്‍ക്കഭാസ്വരം
നമത്സുരാരി നിര്‍ജ്ജരം നതാധികാപദുര്‍‌ദ്ധരം.
സുരേശ്വരം നിധീശ്വരം ഗജേശ്വരം ഗണേശ്വരം
മഹേശ്വരം തമാശ്രയേ പരാത്പരം നിരന്തരം. 2
സമസ്തലോകശങ്കരം നിരസ്തദൈത്യകുഞ്ജരം
ദരേതരോദരംവരം വരേഭവക്ത്രമക്ഷരം.
കൃപാകരം ക്ഷമാകരം മുദാകരം യശസ്കരം
മനസ്കരം നമസ്കൃതാം നമസ്കരോമി ഭാസ്കരം. 3
അകിഞ്ചനാര്‍തിമാര്‍ജനം ചിരന്തനോക്തിഭാജനം
പുരാരി പൂര്‍വ്വനന്ദനം സുരാരി ഗര്‍വ്വചര്‍വണം.
പ്രപഞ്ചനാശ ഭീഷണം ധനഞ്ജയാദി ഭൂഷണം
കപോലദാനവാരണം ഭജേ പുരാണവാരണം. 4
നിതാന്തകാന്ത ദന്തകാന്തി മന്തകാന്തകാത്മജം
അചിന്ത്യരൂപമന്തഹീനമന്തരായകൃന്തനം.
ഹൃദന്തരേ നിരന്തരം വസന്തമേവ യോഗിനാം
തമേകദന്തമേകമേവ ചിന്തയാമി സന്തതം. 5
മഹാ ഗണേശ പഞ്ചരത്ന മാദരേണയോന്വഹം
പ്രജല്പതി പ്രഭാതകേ ഹൃദിസ്മരന്‍ ഗണേശ്വരം.
അരോഗതാമദോഷതാം സുസാഹിതീം സുപുത്രതാം
സമാഹിതായുരഷ്ടഭൂതിമഭ്യുപൈതി സോചിരാത്
