ഒരു പക്ഷി പറന്നുവന്ന് വളരെ ദുർബലമായ ഒരു മരച്ചില്ലയിൽ വിശ്രമിക്കുവാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. അപ്പോൾ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു . ആ മരം അതിനോട് സംസാരിച്ചു. " എന്ത് ധൈര്യത്തിലാണ് നീ ഈ ദുർബലമായ ഉണങ്ങിയ ചില്ലയിൽ വന്നിരിക്കാനൊരുങ്ങുന്നത്? ബലിഷ്ഠമായ ഉണങ്ങാത്ത ഏതെങ്കിലും കൊമ്പിൽ വന്നിരുന്നു വിശ്രമിച്ചു കൊള്ളൂ. നിന്നെ ഞാൻ വഹിച്ചു കൊള്ളാം. എന്നാൽ ആ ഉണങ്ങിയ ചില്ലയെ കുറിച്ച് എന്നിക്കൊരുറപ്പും തരാൻ കഴിയില്ല.
"വൃക്ഷമേ " പക്ഷി പറഞ്ഞു "നിന്റെ ആതിഥ്യത്തിന് നന്ദി. എന്നാൽ ഉണങ്ങിയ ചില്ലയിൽ ഇരിക്കുന്നതിന് എനിക്ക് പേടിയില്ല. എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നത് എന്റെ ചിറകുകളിൽ ആണ്. ചില്ല ഒടിഞ്ഞു വീണാലും എനിക്കൊന്നും സംഭവിക്കുകയില്ല. ഞാൻ പറന്നുപോകും. " ആത്മവിശ്വാസം നിറഞ്ഞു നിന്ന വാക്കുകൾ കേട്ട് വൃക്ഷം പുഞ്ചിരിച്ചു.
നമ്മളിൽ എത്രപേർക്ക് ഇതുപോലെ പറയാൻ കഴിയും ? നമുക്ക് അഭയം തരുന്ന വ്യക്തികൾ, സ്ഥാപനങ്ങൾ , പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ , ഗുരു , ഈശ്വരൻ, സമൂഹം.... മുതലായ ആയിരക്കണക്കിന് ഘടകങ്ങളിൽ ഏതെങ്കിലുമൊന്നിൽ വിശ്വാസമർപ്പിച്ചുകൊണ്ടാണ് മിക്കവാറും പേർ സമാധാനമായി ജീവിക്കുന്നത്. കിട്ടിയ ജോലി പോയാൽ , പരീക്ഷയിൽ തോറ്റാൽ , ഭർത്താവ് ഉപേക്ഷിച്ചാൽ , സ്നേഹമുള്ളവർ തള്ളിപറഞ്ഞാൽ , രോഗം വന്നാൽ .... നാമൊക്കെ എന്തുചെയ്യും ? ആ പക്ഷിയുടെ വിശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു അംശമെങ്കിലും നമ്മിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ നമുക്ക് എപ്പോഴും എവിടേയും ആത്മവിശ്വാസത്തോടു കൂടി തലയുയർത്തിതന്നെ നടക്കാമായിരുന്നു.
"ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നത് എന്റെ ചിറകുകളിൽ ആണ് . ഈ ചില്ലയുടെ ബലത്തിലല്ല." എത്ര ഗഹനമായ , അർത്ഥവത്തായ , ധീരമായ വാക്കുകൾ
No comments:
Post a Comment