ശാസ്ത്രജ്ഞന് ബാഹ്യപ്രകൃതിയെയാണ്‌ ആന്തരപ്രകൃതിയെക്കാളേറെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്‌. സമഗ്രതയെയല്ല, അവയവങ്ങളെക്കുറിച്ചറിയാനാണയാള്‍ക്ക്‌ താല്‍പ്പര്യം. പുറംലോകത്തില്‍ ശ്രദ്ധയത്രയും കൊടുക്കുന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞന് തന്റെ തന്നെ ആന്തരസത്തയെക്കുറിച്ച്‌ ഒരു പിടിയുമില്ല. അയാളുടെ തലയില്‍ വലിയ വലിയ ആശയങ്ങളുണ്ട്‌. അയാള്‍ക്ക്‌ തീഷ്ണബുദ്ധിയുമുണ്ട്‌. എന്നാല്‍ ശാസ്ത്രവിഷയത്തോട്‌ മാത്രമുള്ള, മേറ്റ്ല്ലാറ്റിനെയും പുറന്തള്ളുന്ന അയാളുടെ പ്രേമം ഇടുങ്ങിയതാണ്‌. അമ്മ പറയുന്നതു ശരിയായ ശാസ്ത്രജ്ഞന്, ശരിയായ പ്രേമിയായിരിക്കണമെന്നാണ്‌. അയാള്‍ എല്ലാ ജീവരാശികളെയും, ജീവിതത്തെത്തന്നെയും, സ്നേഹിക്കുന്നവനാകണം.ആ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഋഷികളെ ശരിയായ ശാസ്ത്രജ്ഞരെന്ന്‌ പറയാം. കാരണം അവര്‍ ജീവിതത്തെ അതിന്റെ ആഴത്തിലും പരപ്പിലും പഠിച്ചവരാണ്‌, ജീവനും സ്നേഹത്തിനും ആധാരമായ ആ ആത്മസത്തയെ അറിഞ്ഞവരാണ്‌. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മേലും കീഴും മുമ്പിലും പുറകിലും എന്നല്ല, എവിടെയും സ്നേഹം മാത്രമേ കാണാനുള്ളൂ. പാതാളത്തിലോ നരകത്തിലോ എന്നുവേണ്ട എവിടെയും അവര്‍ ജീവനും പ്രേമവും മാത്രം കാണുന്നു, എവിടെയും അതിന്റെ ഉജ്ജ്വലപ്രഭ മാത്രം കാണുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ്‌ അമ്മ അവരെ യഥാര്‍ത്ഥ ശാസ്ത്രജ്ഞരെന്ന്‌ വിളിക്കുന്നത്‌. അവര്‍ സ്വന്തം ആത്മാവിനെ പരീക്ഷണശാലയായി തെരഞ്ഞെടുത്തവരാണ്‌. അവര്‍ ജീവിത്തില്‍ ഭേദബുദ്ധി ദര്‍ശിക്കുന്നില്ല. ജീവിതം അവര്‍ക്ക്‌ ഏകസത്തയാണ്‌ ജീവന്റെയും പ്രേമത്തിന്റെയും ആ അദ്വൈതാനുഭൂതിയിലാണ്‌ അവര്‍ സദാ കഴിയുന്നത്‌.
– മാതാ അമൃതാനന്ദമയീദേവി
No comments:
Post a Comment